NIEBORÓW Pałac

U schyłku XVII stulecia kardynał Michał Stefan Radziejowski rozpoczął przebudowę pałacu w Nieborowie według projektu Tylmana z Gameren. Stary dwór nieborowski spalony został przez Szwedów w czasach „potopu”, a dotychczasowi właściciele, rodzina Nieborowskich, sprzedała swe dobra Radziejowskiemu  w roku 1690.
Przebudowany pałac otrzymał plan wydłużonego prostokąta z dwoma wieżami od strony północnej, nieco wysuniętymi przed lico elewacji. Od strony południowej założono park w stylu francuskim oraz na osi pałacu lipową aleję. Architektura pałacu nawiązywała do typowych polskich dworów obronnych .
Jeszcze przed zakończeniem prac budowlanych Nieborów sprzedany został Jerzemu Towiańskiemu. Na początku wieku XVIII w pałacu kwatero-wał król szwedzki Karol XII, co jednak nie uchroniło Nieborowa przed spustoszeniem. W 1723 posiadłość nabył Jakub Lubomirski, później na krótko właścicielami byli Łochoccy. W latach 1766-74 „panował” na Nieborowie Michał Kazimierz Ogiński, hetman wielki litewski. On to przeprowadził remont pałacu nadający niektórym wnętrzom rokokowy wystrój. Po remoncie zdążył jeszcze w pałacu gościć Stanisława Augusta, zanim jako jeden z przywódców Konfederacji Barskiej musiał opuścić Polskę. Nowym nabywcą Nieborowa został Michał Hieronim Radziwiłł.
Radziwiłł zainicjował przebudowę niektórych wnętrz w stylu wczesne-go klasycyzmu i założenie parku romantyczno-sentymentalnego w Arkadii. Autorem zaś tych dokonań był architekt Szymon Bogumił Zug. Wtedy też w pałacu powstała galeria obrazów i antycznych rzeźb /z najbardziej znaną „Głową Niobe”/ a także biblioteka, gabinet rycin,  map i porcelany. Nieborów stał się ośrodkiem promieniowania kultury – gościli w nim Julian Ursyn Niemcewicz, Jan Piotr Norblin, Aleksander Orłowski. Niestety, na skutek mało patriotycznych poglądów właściciela przebywali tu także król pruski Fryderyk Wilhelm II oraz car Aleksander I i książę Konstanty.
Na szczęście synowie Hieronima mieli inne polityczne poglądy. Michał Gedeon /późniejszy wódz Powstania Listopadowego/ i Antoni /późniejszy namiestnik Wielkiego Księstwa Poznańskiego/ przyjmowali zupełnie innych gości – generałów: Henryka Dąbrowskiego, Kniaziewicza, Sokolnickiego i bohatera  Somosierry, Jana Kozietulskiego.
Ostatni właściciel Nieborowa, Janusz Radziwiłł, miał zamiar gruntownie rozbudować pałac dobudowując do niego dwa boczne skrzydła. Na szczęście ograniczył się tylko do nadbudowy drugiego piętra /architekt R.Gutt/. Przebudowano też niektóre wnętrza i uzupełniono zbiory. Okupację hitlerowską Radziwiłłowie spędzili w Nieborowie wspierając czynnie ruch oporu. Po upadku Powstania Warszawskiego Radziwiłłowie zorganizowali w pałacu dom dla uchodźców z Warszawy.
W 1945 roku pałac w imieniu Muzeum Narodowego przejął profesor Stanisław Lorentz.