KRAKÓW WOLA JUSTOWSKA

Była to kiedyś odrębna miejscowość, obecnie jest częścią dzielnicy Zwierzyniec Królewskiego Miasta Krakowa. Skansen w Woli Gustowskiej, czyli Muzeum Budownictwa Drewnianego powstał w roku 1949. jego wszechstronność obejmuje także zagadnienia duchowe. Działa tam rzymsko-katolicka Parafia Matki Bożej Królowej Polski. Chwilowo pozbawiona kościoła, choć stan ten na szczęście już długo nie potrwa. Według informacji z krakowskiej pracy odbudowa kościoła jest na ukończeniu, ostatnio zamontowano na kościelnej wieży hełm.
Kościół spłonął  w kwietniu 2002 roku, i był to już drugi pożar (poprzedni miał miejsce w roku 1978), jaki spotkał ten wyjątkowo piękny obiekt. Odbudowa kościoła była tylko kwestią czasu i oczywiście pieniędzy. Żadnego z tych czynników nie zabrakło. Zapewne w bieżącym toku kościół zostanie znowu oddany do użytku. Wiernym i PT Zwiedzającym

Kościół powstał w Komorowicach koło Bielska Białej zapewne na początku XVI stulecia. Pierwotny kościół w Komorowicach (zapisanych wówczas jako Villa Bertholdi) wzmiankowany był w spisie świętopietrza z lat 1325-27. Kościół zbudowano w konstrukcji zrębowej i usytuowano  ołtarzową częścią skierowaną ku wchodowi. W latach 1590-1601 służył innowiercom. Katolikom przywrócił go w roku 1607 biskup Stanisław Szembek. Zachodnią wieżę dobudowano do niego przed rokiem 1644 (1641?). Zwieńczono ją izbicą, którą nakryto nawiązującym do gotyku namiotowym dachem z bardzo strzelistą iglicą, flankowanym na narożnikach przez cztery mniejsze wieżyczki. W XVIII wieku (data 1712 zapisana na więźbie hełmu oraz 1784 co wyryto na jednym ze słupów wieży) częściowo przebudowany – zmiany dotyczyły przekształcenia stropów i dachów. Częściowo uszkodzony w trakcie działań wojennych w roku 1945. W latach 1947-48 niepotrzebną w Komorowicach świątynię (stał tuż przy nim od blisko półwiecza nowy, znacznie większy, murowany kościół) rozebrano i przeniesiono do podkrakowskiej Woli Justowskiej.

Kościół składał się z niemal kwadratowej nawy i trójbocznie zamkniętego prezbiterium z przybudowaną od strony północnej zakrystią. Jego bryłę uzupełniała wieża wykonana w konstrukcji słupowej oraz niewielka kruchta południowa. Kościół otaczały soboty nakryte pulpitowymi daszkami. Marian Kornecki zalicza komorowicki kościół do „lokalnej odmiany kościoła gotyckiego” a to za sprawą występowania w nim tak zwanych „zaskrzynień” – pomimo iż dachy nad prezbiterium i nawą były osobne, podobnie jak w zbudowanych niemal jednocześnie z nim obiektach: z Osieka i Poręby Wielkiej. Dachy oraz trzon wież pobite były gontem. Nad dachem górowała wysmukła wieżyczka na sygnaturkę, z arkadkową latarenką pod baniastym hełmem.

Wnętrze nawy nakrywał płaski strop z fasetami, nad prezbiterium było pozorne sklepienie kolebkowe. Łuk tęczowy spłaszczony, ścięty, sięgał poziomu stropu nad nawą. W zachodniej części nawy znajdował się chór muzyczny, w części środkowej wybrzuszony, podparty dwoma słupami. Portal z prezbiterium do zakrystii miał nadproże wycięte w łuk ostry, przechodzący w „ośli grzbiet”. W drzwiach wprawionych w portal znajdowała się data: 1766. Na belce tęczowej wspierał się późnogotycki krucyfiks z XVI stulecia. Mam nadzieje, że użyty w tekście czas przeszły szybko się zdezaktualizuje i z wielką przyjemnością będę mógł zastąpić go czasem teraźniejszym…