KAZIMIERZ DOLNY Spichrz Ulanowskich

W wieku XVI Kazimierz stał się jednym z najważniejszych rynków zbożowych w Polsce. Oczywiście zawdzięcza to przede wszystkim swemu położeniu, ale nie wolno tu pomniejszać pracowitości, zapobiegliwości i talentów kupieckich mieszkańców miasta. I co warto podkreślić, mieszczaństwa głównie polskiego. Przybyłowie, Górscy, Czarnotowie czy Czerscy to nazwiska najznamienitszych rodzin kazimierzowskich. Kupcy z Kazimierza skupowali zboże, aby wiosną, gdy podnosił się poziom cen i poziom wody w Wiśle, wyekspediować je do Gdańska i dalej, do Zachodniej Europy.
W księgach miejskich z lat 1568-97 figuruje około 45 spichrzów. Większość z nich, co oczywiste, wzniesiono w pobliżu rzeki. Najlepiej zachowały się dwa spichrze: Ulanowskich i Feiersteina. Sąsiadują ze sobą i łączy je bardzo wiele cech wspólnych. Architektura ich, jak na obiekt o przeznaczeniu magazynowym, opracowana jest bardzo starannie i nawiązuje do kościoła farnego. Wysoki dach osłonięty jest od frontu trójkątnym szczytem z gzymsami, wolutami i sterczynami. Przybudówka zawierająca wejście i klatkę schodową też jest analogią do wieży Fary.
Wnętrze spichrza przedzielone jest ścianą na dwie połowy, a dwoma stropami na trzy kondygnacje: parter i dwa piętra. Spichrz Ulanowskich pochodzi z lat 40 lub 50 XVII wieku.