GDAŃSK Kościół Mariacki

Gdański kościół Mariacki należy do największych późnogotyckich kościołów w Europie. Ma on 105 metrów długości a wysokość wnętrza wynosi  aż  27 metrów.
Budowę świątyni rozpoczęto w roku 1343, nadając jej kształt bazyliki, podobny do wznoszonej równocześnie katedry we Włocławku, stolicy diecezji do której Gdańsk wówczas należał. Korpus nawowy ukończono w 1379 roku i  przystąpiono do budowy prezbiterium, które otrzymało już formę halową i  zostało od wschodu zamknięte prostą ścianą. Transept również wykonano  jako halowy; po jego zakończeniu przerobiono też na halowy bazylikowy korpus nawowy /1484-98/. Przypory korpusu wciągnięte zostały do wnętrza, tworząc łańcuch kaplic poszerzających boczne nawy. Zewnętrzne ściany  świątyni są całkiem gładkie, a kontrastują z nimi bogato profilowane potrójne szczyty transeptu i prezbiterium. Od zachodu do kościoła przylega wysoka na 80 metrów wieża, stając się głównym akcentem panoramy miasta.
Wnętrze kościoła nakryto sklepieniami /1499-1502/. Zamiast prostych sklepień gwiaździstych zastosowano tu  kopulaste czasze gęsto pokryte żebrami o układach sieciowych lub gwiaździstych. W nawach bocznych wy-konano sklepienia kryształowe.
Powierzchnia  kościoła wynosząca  3000 m2 pozwala  na zgromadzenie się w nim 10 tysięcy wiernych. Przekraczało to niewątpliwie potrzeby parafii, a wynikało być może z założenia, że odbywać się tu będą kazania czy inne uroczystości religijne gromadzące większe ilości ludzi.
Ciekawostką jest zarządzenie wydane wówczas przez władze miasta zakazujące przenoszenia przez kościół /który sąsiadował z jatkami/ prosiąt, tusz zwierzęcych i koszów z mięsem. Swoboda z jaką zachowywali się ówcześni mieszczanie, traktujący świątynię jako ciąg pieszy, jest dla nas szokująca.
W 1945 roku kościół został poważnie uszkodzony. Spłonął dach i za-waliła się znaczna część sklepień. Odbudowa trwała od 1946 do 1961 roku a  hełmy wieżyczek zrekonstruowano dopiero po roku 1970.