36. NA KRESACH – MIĘDZYBÓŻ Zamek
Autor: Roman Mirowski Międzybóż leżał w północnej części województwa podolskiego, przy tak zwanym „Czarnym Szlaku”, pomiędzy rzekami Bohem i Bożkiem, które nadały mu nazwę. Jak pamiętamy z historii, „czarny szlak” stanowił jedną z głównych dróg którymi tatarskie i tureckie zagony kierowały się na ziemie Rzeczypospolitej. Miejsce gdzie zbiegały się wody Bohu i Bożka miały bardzo wy-raźne walory obronne. Tak więc konieczność ochrony przed najazdami w...
Więcej
35. NA KRESACH – MILATYN NOWY Kościół św. Krzyża
Autor: Roman Mirowski Pierwotna nazwa Milatyna brzmiała Miłotycze. Z dokumentów wiemy, że do roku 1431 miejscowość była własnością królewską. Szykując się do wojny z Państwem Krzyżackim, Jagiełło pożyczył 300 grzywien od Jana z Koniecpola, a jako zastaw zaoferował Milatyn. Sto lat później właścicielem Milatyna był Mikołaj Milatyński, a w połowie kolejnego, XVII stulecia panował tu Piotr Ożga, lwowski podkomorzy. W wieku XVIII miasto /bo w roku 1578 Milatyn stał...
Więcej
34. NA KRESACH – PIŃSK Pałac „Mur”
Autor: Roman Mirowski „Stolica” Polesia, powiatowe miasto Pińsk położone było w województwie brzesko – litewskim, nad rzeką Piną. Cechą charakterystyczną Pińska była wyjątkowa ilość obiektów sakralnych, dominujących w panoramie miasteczka i wyjątkowo silnie kontrastujących z drewnianą, parterową zabudową mieszkalną. Na planie miasta Pińska /i sąsiadującego z nim Karolina/ wykonanym w roku 1794, a więc już po włączeniu tych terenów do Rosji, wyróżniono...
Więcej
33. NA KRESACH – SWOJATYCZE Pałac
Autor: Roman Mirowski Swojatycze leżą w połowie drogi pomiędzy Baranowiczami a Nieświeżem, w dawnym województwie nowogródzkim. W XVIII stuleciu słynęły ze stadniny koni, będącej własnością rodziny Obuchowiczów herbu Jasieńczyk. Miński kasztelan, Michał Obuchowicz /urodzony po roku 1760, zmarły po 1818/ ożeniony z Franciszką z Rzewuskich, wydając za mąż córkę Zofię, jako posag przeznaczył jej Swojatycze. Ponieważ Zofia Obuchowiczówna wyszła za mąż za...
Więcej
32. NA KRESACH – MIKULIŃCE Kościół św. Trójcy
Autor: Roman Mirowski Prawa miejskie nadał Mikulińcom Zygmunt III Waza w roku 1595, w czasach gdy stanowiły one własność Anny Jordanowej, de domo Sieniawskiej. Wkrótce potem miasto przejęli Zborowscy, po nich Koniecpolscy, następnie znowu Sieniawscy i później Lubomirscy. W połowie XVIII stulecia właściciel-ką została Ludwika Potocka, dla której August III Sas ponowił przywilej lokacyjny /dawny, „wazowski” dokument gdzieś się zawieruszył/. Potoccy nie byli ostatnimi...
Więcej
Komentarze