WARSZAWA Zamek Królewski

W roku 1526, po bezpotomnej śmierci ostatniego warszawskiego księcia, Mazowsze stało się częścią składową Królestwa Polskiego. W 1529, po formalnej inkorporacji zwołano sejm, pierwszy sejm na warszawskim Zamku.Po zawarciu Unii Lubelskiej wszystkie sejmy /prócz  koronacyjnych/ odbywać się miały na Zamku.
Dlatego też król Zygmunt August polecił rozpocząć prace budowlane, a na czele budowniczych postawił Jana Baptystę Quadro, twórcę poznańskiego ratusza. Najpierw przebudowano gotycki „Dwór Większy” /Curia  Maior/, tworząc pierwszy w Polsce gmach Sejmu i Senatu. Rozpoczęto też budowę apartamentów mieszkalnych dla króla.
Śmierć Zygmunta Augusta na niemal ćwierć wieku zatrzymała rozbudowę Zamku. Nie interesowali się nią ani Henryk Walezjusz ani Stefan Batory. Rozbudowę podjął na nowo Zygmunt III Waza, który po pożarze swoich apartamentów na Wawelu postanowił przenieść się na stałe do Warszawy, miasta bliżej położonego od Sztokholmu niż Kraków.
Roboty budowlane trwały od 1598 do 1619 roku. Do dawnego Dworu Większego i Pawilonu Zygmunta Augusta dostawiono trzy nowe skrzydła, przez co dziedziniec otrzymał kształt nieregularnego pięciokąta. W każdym nowym skrzydle wykonano bramę: w północnym Senatorską, w południowym Grodzką, a w zachodnim Królewską, nazywaną też Szlachecką. Zachodnia elewacja skierowana ku miastu, wychodząca na dzisiejszy Plac Zamkowy stała się teraz elewacją frontową. Nad Bramą Królewską wzniesiono wysoką, zwieńczoną hełmem wieżę, stanowiącą pionowy akcent elewacji. I tak właśnie powstała Wieża Zygmuntowska, zwana też Wieżą Zegarową, jeden z symboli Warszawy.