WARSZAWA Kościół Sakramentek

Kościół ten, przeznaczony dla francuskiej kongregacji benedyktynek od adoracji Najświętszego Sakramentu, zaprojektował na zlecenie Marii Kazimiery Sobieskiej Tylman van Gameren. Rozpoczęta w roku 1688 budowa, w roku 1692 była już prawdopodobnie na ukończeniu, skoro wtedy Augustyn Locci, będący doradcą artystycznym rodziny królewskiej, układał program ikonograficzny malowideł, które ozdobić miały wnętrze. Można przypuszczać, że przed konsekracją kościoła, która nastąpiła w 1715 roku, zarówno kościół jak i jego wnętrze były już ukończone.
Plan kościoła oparty jest na  połączeniu krzyża greckiego z ośmiobokiem. Centralny układ podkreślony jest kopułą, górującą nad całością kompozycji, charakteryzującej się  doskonale wyważonymi proporcjami. Sposób usytuowania kościoła na nowomiejskim rynku sprzyja,aby oglądać go nie osiowo, ale pod kątem, en trois quarts. Wtedy to łatwiej ulec sugestii, że jest to bryła ośmioboczna, a elementy tworzące plan krzyża są do niej dostawione.
Lekkość bryły uzyskana jest poprzez umiejętne rozłożenie akcentów pionowych, w tym wywyższonych cokołami par pilastrów frontonu, rozdzielonych niską arkadą.
Kościół połączony jest z klasztorem, powstałym z przebudowanego pałacu Kotowskich , zakupionego w 1688 roku na ten cel przez królową Marysieńkę.
Architektura kościoła sakramentek odznacza się klasycznym umiarem, prostotą ale także i elegancją. Jej prekursorski charakter sprawił, że doczekała się później kilku replik. Zaliczamy do nich również Tylmanowski kościół bernardynów w /wówczas podwarszawskim/ Czerniakowie, przypisywany Tylmanowi kościół w Starochęcinach koło Kielc oraz kościół dominikanów w Liszkiawie nad Niemnem.