045. PARIS 18 LOUVRE ARC DU CARROUSEL 3

Paryska replika wzniesiona została w latach 1806-8 i uznawana jest jako dzieło architektów Francoisa Fontaine’a i Charlesa Perciera. Od rzymskiego oryginału Łuk różni dekoracja rzeźbiarska, gdyż tutaj musiała ona przedstawiać zwycięstwa nie rzymskiego tylko francuskiego cesarza. Drugą różnicę stanowi grupa rzeźbiarska wieńcząca Łuk. Początkowo tworzyły ją rzeźby czterech koni, nazywane „Rumakami Lizypa” (od imienia ich autora, słynnego greckiego rzeźbiarza tworzącego w IV stuleciu p.n.e.), które na rozkaz Napoleona „skonfiskowano” (nie chcę nazwać tego czynu mocniej)  z Bazyliki Św. Marka w Wenecji i przetransportowano do Francji (żołnierzami konwojującymi tę „wojenną zdobycz” podobno dowodził Józef Sułkowski, wówczas w stopniu pułkownika.  Takie miał rozkazy. z którymi w wojsku przecież nie można się nie zgadzać…).  Po Waterloo a może już po Kongresie Wiedeńskim (grecko-bizantyńsko-weneckie) konie wróciły na dawne miejsce, a w Paryżu zastąpione zostały specjalnie wykonanymi kopiami. Z czasem „nowym”, paryskim  koniom dodano im do towarzystwa rydwan, oraz Posąg Pokoju, być może pasujący kompozycyjnie ale merytorycznie stanowiący  element zdecydowanie obcy. Ale znalazłem też informację, iż ów dodany posąg jest alegorią Restauracji, okresu który nastąpił we Francji po Cesarstwie, czyli dokładnie w tym czasie, nie tylko „restaurowano monarchię ale  gdy grupę rzeźbiarską wieńczącą Łuk poddawano gruntownej  „reorganizacji”….