PACZKÓW /3/ Kościół parafialny

Kościół farny wzniesiono w najwyższej, południowej części miasta, w pobliżu murów obronnych. Ufundował go, podobnie jak paczkowskie fortyfikacje, biskup Przecław. Budowę rozpoczęto prawdopodobnie w 1361 roku i trwała ona do roku 1389.
Kościół ma układ trójnawowej, dwuprzęsłowej hali, opartej na rzucie kwadratu. Prezbiterium dwuprzęsłowe, zamknięte siedmiobocznie. Przy prezbiterium, od południa, przybudowana została kaplica Mariacka /przed 1447/ otwarta arkadą do nawy. Od północy zakrystia, nad której zachodnią częścią wzniesiono wieżę. Sklepienia kościoła przerabiane były już w wieku XV, ale największa i najbardziej znacząca przebudowa miała miejsce w roku 1529. Przebudowano wówczas dach kościoła i wzbogacono go o attykę.
Zdania historyków są podzielone i nie wiadomo z całą  pewnością, czy inicjator przebudowy, wrocławski biskup, kierował się względami obronnymi czy estetycznymi. Jest faktem, że kościół nabrał wtedy walorów obronnych – wzbogacił się w otwory strzelnicze dla broni ręcznej i armat oraz w okrężny ganek strzelecki. Ale nie można tez wykluczyć poglądu, że biskup chciał tylko unowocześnić sylwetkę kościoła poprzez dodanie mu tak modnej wtedy attyki, a obronność kościoła stała się tylko celem dodatkowym i ubocznym.
Kościelna wieża ma 64 metry wysokości, a do roku 1716 wyższa była jeszcze o 50 stóp. Jej hełm pochodzi z przełomu XVII i XVIII wieku. We wnętrzu kościoła znajduje się studnia, nazywana tatarską – chyba na pamiątkę najazdu Tatarów z XII wieku, kiedy nie było jeszcze ani Paczkowa ani tez oczywiście jego fary. Wykonanie studni wiązać należy raczej z XVI stuleciem i psychozą najazdu tureckiego, jaka wtedy panowała, zresztą nie tylko w księstwie nysko-otmuchowskim, do którego należał Paczków.