PACZKÓW /1/ Baszta łupinowa

W roku 1254 wrocławski biskup Tomasz wydał dokument lokacyjny dla Paczkowa jako osady targowej /villa forensis/. Osadę założono na gruntach należących do wsi Bogunów i Stary Paczków – tej ostatniej miasto zawdzięcza też nazwę.
Układ urbanistyczny regularny z dużym prostokątnym rynkiem po-środku. Pierzeje rynkowe mają wymiary 166 na 83 metry, a ulice przelotowe mają długość dłuższej pierzei. Z naroży rynku i środków dłuższych pierzei wybiega 10 ulic. W bloku zabudowy śródrynkowej mieściły się jatki oraz ławy szewskie i piekarskie. Później /ok. 1550/ pojawił się też ratusz. Skupiona wokół rynku zabudowa posiadała jednakowe, prostokątne działki. W południowej części miasta, w pobliżu murów obronnych, zlokalizowano kościół parafialny.
Miasto rozbudował wrocławski biskup Przecław z Pogorzeli /1341-76/. Za jego czasów Paczków otoczono dwoma pierścieniami murów i fosą. Łączna długość murów wynosiła około 1200 metrów a ich obwód miał kształt elipsy. Mury uległy częściowemu zniszczeniu w czasie wojen husyckich, odbudowano je w 1429 roku. Miasto nawiedziły dwa wielkie pożary w 1565 i 1648 ro-ku. Podczas działań wojennych w 1945 roku uszkodzonych zostało wiele kamieniczek.
Wprawdzie fosy zasypano już w roku 1847, ale stan zachowania wewnętrznego pierścienia fortyfikacji stawia Paczków w gronie najsławniejszych miast Europy. W niektórych przewodnikach określany bywa Paczków – chyba zasłużenie – mianem „polskiego Carcassonne„. Stare mury, objęte wieńcem zielonych plant założonych na miejscu dawnej fosy, stanowią piękne uzupełnienie podgórskiego krajobrazu otaczającego miasto.