OPINOGÓRA Zameczek /2/

Budowa opinogórskiego zameczku trwała lat piętnaście – od 1828 do 1843 roku. Zdumienie musi budzić fakt, iż nie znany jest autor projektu. Wymienia się kilku potencjalnych autorów, architektów o powszechnie znanych nazwiskach i wybitnym dorobku twórczym, ale brak jest jakichkolwiek dowodów, które mówiłyby że jest to Christian Piotr Aigner, Henryk Marconi czy wreszcie Francuz Eugene Viollet-le-Duc. W końcu zamek powstał /w stosunku do innych zabytkowych obiektów/ zupełnie niedawno i w dodatku w czasach, kiedy umiejętność posługiwania się piórem nie była już wcale rzad-kością. W każdym razie, przytoczone wyżej nazwiska znakomitych architektów – domniemanych autorów, same stanowią już wystarczający dowód, że opinogórski zameczek uznać trzeba za dzieło udane i zaprojektowane z wielkim smakiem i talentem.
Zameczek, obiekt wybudowany całkowicie od nowa, zlokalizowano w pobliżu dworu, który „ niski, wygodny, gościnny i przyjemny dla oka” pozo-stał siedzibą hrabiego – generała, Wincentego Krasińskiego. Wokół zamku założono park krajobrazowy o powierzchni 23 hektarów, z czego 4 hektary zajmują stawy. Piękno tego parku wywarło wielkie wrażenie na Stefanie Że-romskim, który tak pisze w II tomie swoich Dzienników : „…park w kształcie olbrzymich chmur zieloności zbiega ku stawom. Srebrne brzozy, wierzby rzucają w wodę gałęzie, a od nich idą w różne strony aleje zapuszczone, straszne, przepiękne…”.
Obecnie w opinogórskim zameczku mieści się Muzeum Romantyzmu, instytucja licząca sobie 35 lat. Zamysł odbudowy obiektu i przeznaczenie go na muzeum powstał już w latach pięćdziesiątych, ale z uwagi na polityczną specyfikę tych czasów, przez wiele lat miał trudności z przebiciem się przez biurokratyczno-polityczne bariery. Sam poeta Krasiński miał, według ówczesnych ocen, „nieszczęście urodzić się hrabią”. Dopiero po „październiku”,  czyli po roku 1956 , gdy kwestie ideologiczne nieco przybladły sprawy zaczęły przybierać pomyślniejszy obrót i jak donosiła wówczas prasa: „lud Opinogóry zainicjował podniesienie z gruzów zabytkowej budowli, dając w  ten sposób swoisty wyraz stosunku do wartości kulturalnych wniesionych przez twórcę  Nie-Boskiej Komedii, Irydiona i Przedświtu”. Uroczyste otwarcie Muzeum Romantyzmu nastąpiło w dniu 26 maja 1961 roku. Początkowo była to placówka z jednoosobową załogą, ale stopniowo rozrastała się, w miarę kończenia prac konserwatorskich i przekazywania do użytkowania kolejnych po-mieszczeń, zwiększana była powierzchnia ekspozycyjna i co za tym idzie ilość eksponatów. Odtworzono także dawny kształt parku, a na jednym z trzech parkowych wzgórz w 1989 roku stanął odlany z brązu pomnik Zygmunta Krasińskiego. Mimo oddalenia od uczęszczanych turystycznych szlaków, w ciągu 35 lat Muzeum Romantyzmu zwiedziło ponad 530 tysięcy osób.