NIEDZICA Zamek /1/

Zamek ten, malowniczo położony na prawym brzegu Dunajca, po raz pierwszy wymieniony został w dokumentach w roku 1330, jako „novum castrum Dunaiecz”. Używana była jednak też druga nazwa zamku, pochodząca od wsi Niedzica.
Trwającą kilkaset lat budowę rozpoczął Jan Berzeviczy, wznosząc  w latach 1320-25 zamek gotycki, dzisiaj nazywany zamkiem górnym. W wieku XIV zamek znajdował się na terytorium Węgier, by w roku 1410 powrócić do Polski wraz z miastami spiskimi. Od 1470 roku właścicielami Niedzicy była rodzina Zapolyów. Emeryk  Zapolya znacznie rozbudował i umocnił zamek w latach 1470 – 89. W roku 1529 król Węgier Jan Zapolya ofiarował zamek i żupaństwo spiskie Hieronimowi Łaskiemu. Była to nagroda za udaną misję dyplomatyczną do sułtana Solimana Wielkiego, ratującą Węgry od tureckiego najazdu.
Od 1589 roku zamek był własnością Jerzego Horvatha, który wkrótce przystąpił do jego kolejnej przebudowy.
Od roku 1670, na niemal 100 lat właścicielami zostali przedstawiciele rodziny Giovanellich, a później znów Horvathowie. Nie zamieszkali tu jednak od razu. Dopiero gdy spłonęła ich rodowa siedziba w Palocsa, Andrzej Horvath przebudował zamek niedzicki, przystosowując go do celów mieszkalnych. Po śmierci ostatniego z męskich potomków rodziny Horvathów, właścicielką została siostra Aleksandra Horvatha, nosząca po mężu nazwisko Salamon. Zamek pozostał w rękach Salamonów aż do drugiej wojny światowej. W roku 1920 na mocy przeprowadzonego na Spiszu plebiscytu, zamek niedzicki znalazł się znowu na terytorium Polski. W roku 1949, po przeprowadzeniu  prac konserwatorskich przeznaczono go na Dom Wypoczynkowy Stowarzyszenia Historyków Sztuki.
Piękno otaczającego krajobrazu i niezwykła uroda zamku sprawiły, że często gościli w nim filmowcy. Był on scenerią ekranizacji Fredrowskiej „Zemsty” /z Beatą Tyszkiewicz w roli Klary/, a Francuzi realizujący w Polsce „Mandrina” /francuskiego Janosika/ także nie ominęli Niedzicy.