LWÓWEK ŚLĄSKI /1/ Ratusz

Lwówek Śląski jest dziś niewielkim dolnośląskim miasteczkiem, w średniowieczu zaś należał do największych miast na tych terenach, wielkością ustępując jedynie Wrocławiowi. Położony na szlaku zwanym Wysoką albo też Królewską Drogą, prowadzącym z Rusi i Małopolski do Niemiec, od początku swego istnienia miał bardzo dogodne warunki do rozwoju. Bogaceniu się miasta sprzyjały także zasobne w kruszce okolice, w tym również i w złoto.
Prawa miejskie otrzymał Lwówek od księcia Henryka I Brodatego w roku 1217. Układ urbanistyczny z mocno wydłużonym rynkiem świadczy o znacznie wcześniejszym od lokacji istnieniu osady targowej. Założenie miasta na prawie niemieckim było raczej tylko uporządkowaniem istniejącego układu, toteż plan miasta nie jest regularną szachownicą. Już wcześniej były tu rynek, zamek i kościół. Rozmiary rynku są imponujące: 60 do 80 na 210 metrów, i mogą stanowić dowód handlowego znaczenia Lwówka z okresu przed nadaniem mu praw miejskich.
W średniowieczu w mieście istniały dwa ośrodki władzy: książęcy i mieszczański. Księcia reprezentował wójt, a samorząd mieszczański Rada /zajmująca się administracją i handlem/ i Ława /zajmująca się sądownictwem/. Adaptacja prawa magdeburskiego do potrzeb lokalnych musiała być w Lwówku dość udana skoro prawa lwóweckie stosowano w innych polskich miastach. Na przykład  Kęty, rodzinne miasto świętego Jana Kantego, otrzymało w dokumencie wydanym w 1277 roku przez księcia Władysława Opolskiego sądownictwo miejskie na wzór „iuris lembergensis”.
Istniejąca w mieście dwuwładza doskwierała widać mieszczanom, skoro w roku 1377 wykupiono wójtostwo. Nie na długo, bo w roku 1385 ogromny pożar w znacznym stopniu zniszczył miasto i gromadząc pieniądze na od-budowę, urząd wójta odsprzedano. Gdy stan miejskiej kasy znowu się po-prawił, w 1442 wójtostwo odkupiono.
Znajdujący się na terenie miasta zamek tylko w XII wieku służył Pia-stom. Później rezydował tam jedynie burgrabia, którego uprawnienia w roku 1444 także wykupiono. Księstwo świdnicko-jaworskie, do którego należał Lwówek, w 1392 przeszło pod berło króla czeskiego. Zamek spłonął w 1472, nie odbudowywano go, a teren po zamku miasto otrzymał w roku 1501 od króla jako darowiznę, w zamian za obietnicę wybudowania szpitala i kościoła pod wezwaniem św. Macieja, królewskiego patrona.
Odtąd jedynym ośrodkiem, a zarazem symbolem władzy pozostał w Lwówku budynek ratusza.