ŁAŃCUT Zamek /2/

Jednym z najstarszych z zachowanych elementów łańcuckiego zamku jest jego sień. Jej układ przestrzenny pochodzi z wieku XVII-go. Cztery przęsła sklepień wspierają się na pojedynczym filarze. Zdobiące sklepienia sztukaterię są już znacznie późniejsze – pochodzą z końca XIX-go wieku. Sala Pod Stropem, położona na piętrze, posiada belkowany modrzewiowy strop, ozdobiony polichromią i zaopatrzony w datę: 1642. Ciekawostką jest, że strop ten odkryto dopiero w 1958 roku.
Z czasów baroku pochodzi także pokój w wieży, nazywany „Pod Zodiakiem„. Nakryty jest kopułą na planie ośmioboku, ozdobioną stiukowymi dekoracjami, przypisywanymi Falconiemu. Osiemnastowieczne malowidła /szkoły weneckiej /przedstawiają pory roku symbolizowane przez znaki zodiaku.
Wiele zamkowych wnętrz zawdzięczamy marszałkowej Lubomirskiej, de domo Elżbiecie Czartoryskiej. Od roku 1784 prace dekoratorskie prowadził włoski malarz Vincenzo Brenna, ozdabiając klasycystycznymi  malowidłami szereg pokoi na parterze i na piętrze zamku. Według projektów architektów Jana Chrystiana Kamsetzera i Szymona Bogumiła Zuga wykonano Salę Kolumnową i dwa apartamenty w stylu Ludwika XVI: sypialnię i salonik Bouchera.
Piotr Aigner, współpracujący z sztukatorem Fryderykiem Baumanem, zaprojektował Salę Balową i Białą Jadalnię. Pierwotne wnętrze teatru również było autorstwa Aignera; obecne, pochodzi z roku 1911 a twórcami są  dwaj wiedeńczycy: F.Fellner i H.Helmer, starający się nie zgubić pomysłów Aignera.
Trudno wyliczyć wszystkie wspaniałości,jakie kryje zamek w Łańcucie. Najlepiej zobaczyć to wszystko na własne oczy, a dobrą okazją może być festiwal muzyczny, odbywający się tu każdego roku.