KRAKÓW Kościół św. Katarzyny

Zakon augustianów sprowadzony został do Krakowa, a ściślej do pod-krakowskiego Kazimierza, w roku 1342. Wówczas to z fundacji króla Kazimierza Wielkiego, ale także i rodziny Lanckorońskich, przystąpiono do budo-wy kościoła św. Katarzyny.
Czteroprzęsłowe prezbiterium zakończono i konsekrowano w 1378 ro-ku. Korpus nawowy ukończono przed 1426 rokiem. Początkowo miał być on dłuższy – skrócenie go o jedno przęsło sprawiło, że zachodnia fasada kościoła nigdy nie została wykończona. Sklepienia nawy i prezbiterium zawaliły się na skutek trzęsienia ziemi w 1443 roku. Nowe wykonał mistrz Hanusz w ro-ku 1505; w przypadku sklepienia prezbiterium wyraźnie wzorował się tu na kościele Mariackim. /Niestety sklepienie nawy głównej nie zachowało się – obecnie nawa przekryta jest sklepieniem pozornym, drewnianym, wykonanym w latach 1852-54/.
Kościół św. Katarzyny, budowany prawie współcześnie z  Mariackim i Bożego Ciała, zbudowany jest według systemu filarowo – skarpowego, nazywanego także krakowskim. System ten, zamiast skomplikowanego układu łuków odporowych, zawieszonych nad bocznymi nawami kościoła, zakłada odpowiednie pogrubienie filarów pomiędzy nawą główną i nawami bocznymi. Ma to na celu zrównoważenie sił poziomych oddziaływujących na te filary, a pochodzących od sklepienia nawy głównej.
Już w wieku XIV, od północy, przybudowano do prezbiterium kruż-ganki klasztorne a przy nich  kaplice: św. Tomasza – o sklepieniu opartym na jednym filarze, oraz dwufilarową św.Doroty. Od zachodu, przy korpusie nawowym wzniesiono kaplicę św.Moniki, tak zwaną węgierską, fundacji Ścibora ze Ściborzyc, węgierskiego magnata i dworzanina królów Ludwika Węgierskiego i Zygmunta Luksemburczyka. Wszystkie te kaplice posiadają jedną cechę wspólną – bezgłowicowe filary, dzięki czemu żebra sklepień wyrastają bezpośrednio z trzonów filarów, upodobniając je do drzew palmowych .
Najciekawszy element kościoła, słynną południową kruchtę, zbudowano w latach 1420-30, podczas prowadzenia w kościele prac wykończeniowych. Z fundacją tejże kruchty z pewnością musiał mieć coś wspólnego bi-skup Zbigniew Oleśnicki, skoro jego herb „Dębno” aż pięciokrotnie powtórzono na sklepieniu. Kruchta kościoła św. Katarzyny uważana jest za najpiękniejszy przykład gotyckiej kamieniarki w Małopolsce. Zatrudnieni przy jej wznoszeniu kamieniarze przenieśli się potem podobno do Koszyc – północny i południowy portal koszyckiego tumu jest wyraźnie rozwinięciem, ale i wzbogaceniem, powstałego wcześniej w Krakowie dzieła.