KRAKÓW Kościół Bożego Ciała

Kazimierz jest dzisiaj dzielnicą Krakowa, ale powstał jako odrębne mia-sto. Założycielem był król Kazimierz Wielki, a stało się to w pierwszych latach jego panowania. Jedną z przyczyn stworzenia konkurencyjnego dla Krakowa ośrodka miejskiego były nie najlepiej układające się stosunki ostatnich Pia-stów na polskim tronie z krakowskim mieszczaństwem. Widocznie bolesna była jeszcze wtedy pamięć buntu wójta Alberta.
W wieku XIV Kraków liczył około 10 tysięcy mieszkańców, zaś Kazimierz niespełna 3 tysiące. Pomimo tego wzniesiono wówczas na Kazimierzu dzięki królewskim fundacjom dwie duże świątynie: św.Katarzyny dla zakonu augustianów i parafialny kościół Bożego Ciała.
Kościół Bożego Ciała wybudowany został przez strzechę budowlaną Czipserów, mistrzów pochodzących ze Spiszu. Budowę prowadzono etapami; pięcioprzęsłowe prezbiterium budowano w latach 1369-87, a trójnawowy, czteroprzęsłowy korpus zakończono około 1405 roku.
Tak samo jak krakowski kościół Mariacki, tak i tutaj usytuowano świątynię parafialną w narożniku rynku. W trakcie budowy zrezygnowano z fasa-dy dwuwieżowej i wykonano tylko jedną wieżę, północną. Jej górną część wy-kończono jednak dopiero w 1566 roku, a hełmem nakryto w wieku XVII. Trójkątny, zębaty szczyt wykonany z cegły i ozdobiony kamiennymi tarczami herbowymi powstał po roku 1493, już po konsekracji kościoła, dokonanej w 1468 roku.
W roku 1405  Władysław Jagiełło osadził przy kościele Bożego Ciała konwent kanoników lateraneńskich, sprowadzony z Kłodzka. Na początku XVII wieku rządy nad konwentem objął prepozyt Marcin Kłoczyński. Z tego okresu pochodzi przebogaty, manierystyczny wystrój wnętrza kościoła. Wśród obrazów wymienić należy dwa, obydwa przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem: gotycki, malowany w Krakowie w 1430 roku oraz renesansowy, dzieło Łukasza Cranacha Starszego /lub jak twierdzą inni, naśladowcy Cranacha/. W kościele Bożego Ciała pochowany jest Bartłomiej Berecci, autor Kaplicy Zygmuntowskiej, jeden z najwybitniejszych twórców polskiego renesansu.