KRAKÓW Brama Floriańska i mury obronne

Najazdy tatarskie wykazały jak słabo bronionym miastem był ówczesny Kraków. Po wytyczeniu nowego planu miasta, co nastąpiło w roku 1257, obszar Krakowa zaczęto fortyfikować. Prace fortyfikacyjne uwzględniały istniejące warunki terenowe, od wschodu i południa rozlewiska wiślane, a od za-chodu bagna. Najsilniejsze umocnienia wykonano od strony północnej, gdzie naturalnej osłony nie było. Budowę murów rozpoczęto w roku 1286 z inicjatywy Leszka Czarnego, a trwała ona aż do wieku XV.
Mury posiadały około 3 km długości, a wzmacniało je 47 baszt. Wjazd do miasta możliwy był przez 8 bram; najstarsza z nich Brama Rzeźnicza powstała w 1288 roku, a Brama Floriańska w roku 1300. System obronny był stale rozbudowywany i ulepszany. Fortyfikacje otaczała fosa głęboka na 3 metry, wypełniona wodą doprowadzaną kanałami z rzeczki Rudawy. Rozwój broni strzeleckiej, a później artylerii, wymagał stałego wzmacniania fortyfikacji. Ostatnimi ich elementami były dwa barbakany wykonane u schyłku XV wieku z których jeden, położony właśnie przy Bramie Floriańskiej zachował się do dzisiaj.
Licząca od 40 do 120 ludzi Straż Miejska pilnowała bram w czasie pokoju. Podczas oblężenia służbę pełnili mieszkańcy miasta. Każdy cech miał przydzielony na stałe odcinek murów i basztę i tak też od nazw cechów wy-wodzą się nazwy baszt. Ćwiczeniem sprawności bojowej rzemieślników zajmowało się „Bractwo Kurkowe”, działające w Krakowie do dzisiaj, choć oczy-wiście nie pełniące już  tej samej co wtedy roli.
Podczas „wojen szwedzkich” okazało się, że przestarzałe fortyfikacje krakowskie stały się bezużyteczne. Przestano więc je konserwować i naprawiać, a na początku XIX wieku postanowiono je rozebrać. Na ich miejscu powstały Planty, ale dzięki miłośnikom starego Krakowa, działającym  pod przywództwem profesora Feliksa Radwańskiego pozostawiono  najcenniejszy, północny fragment fortyfikacji. W ten sposób ocalały: Brama Florianska, sąsiadująca z nią od wschodu Baszta Pasamonników i od zachodu Baszta Stolarska, łączące je fragmenty murów oraz  Barbakan.
Wieńcząca Bramę Floriańską  Baszta Kuśnierzy została w roku 1657 ozdobiona barokowym hełmem, na miejsce starego, gotyckiego. Od strony południowej na Baszcie umieszczono płaskorzeźbę z figurą patrona, św. Floriana, pochodzącą z XVII wieku, a od północy tarczę herbową z piastowskim orłem, wykonaną według projektu Jana Matejki.