JEŻÓW Dwór /2/

Dwór w Jeżowie nie jest pierwszą siedziba pańską w tej miejscowości . Kilkaset metrów na południowy-zachód, na cyplu rzeki Białej znajdował się wcześniejszy obiekt, wymieniony w roku 1416 jako „castrum”. Jeszcze w 1949 roku widoczne były ruiny murowanej budowli. Brak zachowanych dokumentów z których jednoznacznie możnaby określić fundatora tej rezydencji – najprawdopodobniej był nim Stanisław z Jeżowa herbu Strzemię, w latach 1408-1410 kasztelan biecki..
Kolejne, zachowane wzmianki o jeżowskiej rezydencji pochodzą z roku 1463, ale dotyczą już nowej siedziby, położonej po drugiej stronie rzeki. Została ona wzniesiona na końcu stoku wzgórza, w części usypanego sztucznie i otoczonego fosą. Przeprowadzane w latach 1962-65 badania wykazały, że obecny kształt dworu jest wynikiem przeprowadzonej w 1544 roku przebudowy starszej /wzmiankowanej w 1463 roku/ rezydencji.
Przebudowa polegała na obniżeniu budynku o jedną kondygnację i do-budowie od strony północnej dodatkowego traktu zawierającego po dwa pomieszczenia na każdym piętrze. W ten sposób otrzymano obiekt o dwóch kondygnacjach nadziemnych, podpiwniczony, na planie kwadratu o boku ok.13 metrów, z dostawioną w południowo wschodnim narożniku eliptyczną basztą. Dwór otoczony był fosą, a dojazd umożliwiał przerzucony nad nią most.
Na piętrze, oprócz dwóch izb pochodzących z okresu sprzed przebudowy pojawiła się teraz duża reprezentacyjna sala o wymiarach ok. 6 na 11 metrów. W sali tej zachowała się malarska dekoracja ścian, wykonana nie później niż w 1600 roku. Dekoracja składa się z umieszczonego wysoko, pod samym stropem, fryzu oraz z krajobrazów, wykonanych poniżej. Pomimo, że były  one naśladownictwem współczesnych im malowideł rzymskich / nawiązujących do antycznych/ ich poziom artystyczny trudno oczywiście porównać do dekoracji malarskich wawelskich komnat.
Podobnie jak w przypadku rezydencji wcześniejszej, nie jest tu możliwa jednoznaczna identyfikacja fundatora dworu – z pewnością jednak był to ktoś z potomków bieckiego kasztelana, Stanisława Strzemieńczyka Jeżowskiego.