GDAŃSK Złota Brama

Na miejscu średniowiecznej Bramy Długoulicznej,wykorzystując stare fundamenty i fragmenty ścian, wzniesiono nową budowlę, nazywaną Bramą Złotą. Autorem projektu był gdańszczanin flamandzkiego pochodzenia, Abraham van den Blocke, ale pracami budowlanymi kierował Jan Strakowski.
Powstały w latach 1612-14 obiekt nie posiada już żadnych cech obronnych. Jego manierystyczna architektura o cechach wyraźnie niderlandzkich łączy w sobie dwa charakterystyczne dla tego źródła kierunki: italianizujący – porządkowy /z zastosowaniem kolumn o elementach wywodzących się z antyku/ i dekoracyjny – tzw. bezporządkowy.
Kolumny odstawione są od ścian, a ich rolą jest raczej dźwiganie postumentów z alegorycznymi rzeźbami, niż współpraca z ścianami budynku. Gdyby je odjąć, pozostałaby druga, bezporządkowa fasada o autonomicznej dekoracji, zwieńczona balustradą, podzielona belkowaniami na dwie kondygnacje. Na parterze, na osi, półkolisty otwór bramny i prostokątne przejścia po jego obu stronach. Na piętrze wysokie, zamknięte łukami okna, doświetlające położoną tam wielką jednoprzestrzenną salę.
Obydwie elewacje – wschodnia i zachodnia – są jednakowe. Posągi na kolumnach /jońskich na parterze i korynckich na piętrze/ personifikują: Po-kój, Wolność, Dostatek i Sławę oraz Roztropność, Pobożność, Sprawiedliwość i Zgodę.
Brama została w 1945 roku uszkodzona a odbudowano ją w roku 1957. Posągi odtworzono według ceramicznych figur z 1878,  kopii kamiennych oryginałów.
Patrząc z ulicy Długiej, Bramę Złotą oglądamy na tle gotyckiej Wieży Więziennej.