FROMBORK Katedra

Wznoszona przez niemal 60 lat i konsekrowana w 1338 roku fromborska katedra uważana jest za jedną z najpiękniejszych świątyń północno-wschodniej Europy. Katedrę zaliczamy do kościołów halowych, bowiem nawa główna i nawy boczne mają tę samą wysokość – 16,5 metra.
Korpus katedry i prezbiterium mają łącznie 90 metrów długości. Masywna bryła, dzięki umiejętnemu stosowaniu detali o przewadze linii pionowych, posiada jednak cechy gotyckiej strzelistości. Podkreśla je także wysoki i stromy dach oraz smukłe wieżyczki na narożnikach korpusu.
Sposób rozwiązania dekoracji zachodniego szczytu ma charakter wyjątkowy. Można tu odnaleźć analogię do katedr francuskich, z tą jednak róż-nicą,  że we Francji budulcem jest kamień, a we Fromborku cegła. Podobieństwo tkwi również w zastosowaniu arkadowych fryzów, z tym, że we Francji były one ażurowe.
Wnętrze katedry przykryte jest gwiaździstym sklepieniem żebrowym. Filary głównej nawy są ośmioboczne, zakończone u góry pierścieniem wytworzonym przez wysunięcie połówki cegły. Wyposażenie wnętrza pochodzi z czasów późniejszych; najstarszym zachowanym elementem jest późnogotycka ława biskupów z końca XV wieku.
Fromborska katedra słynie też z doskonałych organów, zaliczanych obok oliwskich, kamieńskich i leżajskich, do najwspanialszych w Polsce i w Europie. Barokowy prospekt organowy wbudowany jest w zachodnią ścianę głównej nawy. Pozytyw przedni, umieszczony przy balustradzie, jest zmniejszonym powtórzeniem prospektu. Organy oddano do użytku w roku 1684, gdy biskupem warmińskim był Michał Radziejowski, krewny króla Jana III Sobieskiego. Prospekt i instrument powstały w pracowni Nitrowskiego w Gdańsku, zaś polichromię wykonał Jerzy Piper z Lidzbarka. Osobliwością organów z Fromborka są tak zwane „hiszpańskie trąbki”, zresztą niedawno zrekonstruowane.