ZAMEK W GOŁUCHOWIE /1/

W sercu Wielkopolski, pomiędzy Poznaniem a Kaliszem, można znaleźć „kawałek” Francji! To zamek w Gołuchowie, jeden z piękniejszych przykładów historyzmu a zarazem owoc historycznych i politycznych powikłań, jakich los nie szczędził naszemu krajowi.
W latach 1507-1695 Gołuchów był własnością rodu Leszczyńskich. Rafał Leszczyński, starosta radziejowski, wzniósł w 1560 roku dwór obronny z czterema ośmiobocznymi wieżami, umieszczonymi na narożach. Kilkadziesiąt lat później, kasztelan i wojewoda kaliski, Wacław Leszczyński dwór ten rozbudował, dostawiając od południa trzy jednotraktowe skrzydła. Przestrzeń pomiędzy nowym i starym budynkiem przekształcono w wewnętrzny dziedziniec, zdobiony na piętrze arkadowym krużgankiem. Obiekt stracił obronny charakter, stał się raczej pałacem – rezydencją, mimo używanej ciągle nazwy zamku.
Prawdopodobnie rozbudowa ta dokonana została około roku 1600, przed ślubem Wacława z Anną Rozdrażewską, który odbył się w 1604 roku. Wnętrza małżonkowie urządzali zapewne wspólnie. Niestety niewiele elementów ocalało: manierystyczny kominek z herbem Anny – Doliwą oraz dwa wczesnobarokowe kominki, kute w marmurze przez  krakowskiego mistrza, a reprezentujące wczesnobarokowy styl Wazów.
W 1695 Leszczyńscy sprzedali zamek rodzinie Słuszków. Dla Gołuchowa rozpoczął się okres powolnej dewastacji i popadania w ruinę. Często zmieniający się użytkownicy ograniczali się jedynie do doraźnych remontów. Zamek niszczał i na początku XIX wieku był już tylko romantyczną ruiną.