TORUŃ Ratusz /2/

W połowie wieku XVI ratusz toruński wymagał pilnego remontu. Także jego wielkość i przeznaczenie pomieszczeń nie odpowiadały już potrzebom miasta, przeżywającego okres nowej świetności. Dnia 10 kwietnia 1602 roku rada miejska podjęła uchwałę o gruntownej przebudowie ratusza.
Projekt przebudowy i nadbudowy, bowiem budynek podwyższono o dodatkowe piętro, zawdzięczamy prawdopodobnie Antoniemu van Opbergenowi, gdańszczaninowi flamandzkiego pochodzenia. Kierownictwo robót powierzono zaś Wihelmowi Martenowi z Torunia.
Autor przebudowy uszanował przyjęte przez swego poprzednika rozwiązania elewacji, zachowując zasadę rozczłonkowania płaszczyzn ostrołukowymi wnękami. Dla wzbogacenia bryły wprowadził ozdobne szczyty na osi każdej elewacji a narożniki budynku wzbogacił manierystycznymi wieżyczkami.
Wieża zegarowa, a właściwie jej hełm i hełmy wieżyczek na jej narożni-kach, uzyskały nowe, współczesne formy. Niestety znamy ich wygląd tylko z rycin, gdyż nie dotrwały do naszych czasów.
Wiele uwagi poświęcono też wnętrzom, dostosowując je do nowych wymagań i do panującej mody. Wiele pomieszczeń posiada wnętrza, jakich nie powstydziłaby się niejedna magnacka czy królewska rezydencja. Do najciekawszych  zaliczyć można Salę Mieszczańską z galerią portretów mieszkańców Torunia /z portretem Mikołaja Kopernika/ lub Salę królewską, gdzie portrety królów polskich zawieszono wysoko pod stropem, na kształt fryzu.
W przedsionku do Sali Królewskiej znajduje się interesujący portal z 1738 roku, którego zwieńczenie pochodzi jednak z okresu manierystycznej przebudowy, z roku 1605. Przedstawia ono trzy herby: w środku Polski Orzeł, po bokach herby miasta Torunia i Prus Królewskich.
W 1703 roku ratusz płonął – przyczyną pożaru były działania wojenne, a sprawcami Szwedzi, oblegający i ostrzeliwujący miasto. Do odbudowy przystąpiono dopiero w roku 1727 i trwała ona do roku 1737. Ozdobne, maniery-styczne szczyty zastąpiono barokowymi, znacznie skromniejszymi. Wieżę na-kryto prowizorycznym dachem, który dotrwał do dziś.
Upadek Toruńskiej Republiki Kupieckiej, związany z aneksją miasta do Prus, miał ujemny wpływ także na gmach ratusza. Wyprowadzono z niego handel, w zamian lokalizując biura. Od zachodu dobudowano neogotycki ryzalit /1869/.
Od 1946 roku toruński ratusz pełni rolę muzeum a w jego pięknych wnętrzach odbywają się koncerty i inne imprezy kulturalne.