WARSZAWA Królikarnia

Pałacyk Królikarnia powstał w latach 1782-86 na zamówienie między-narodowego awanturnika, hrabiego Karola de Valery Thomatisa, dyrektora teatrów królewskich. Autorem projektu jest Dominik Merlini, twórca Pałacu Łazienkowskiego.
Kompozycja Królikarni wzorowana jest na pałacyku Villa Rotonda koło Vicenzy, którą zaprojektował Andrea Palladio. Królikarnię wzniesiono na planie kwadratu, z okrągłą salą pośrodku, nakrytą kopułą na bębnie i z czterokolumnowym jońskim portykiem w elewacji wejściowej. Klasycystyczna architektura pałacyku nie jest tu tak doskonała jak w przypadku Łazienek. Zaważyła na tym być może niższa ranga obiektu. Na pewno też Merliniemu  zabrakło tu „współpracownika”, jakiego miał w osobie króla Stanisława Au-gusta, wrażliwego na każdy detal projektowanego obiektu.
Podobno Thomatis podjął myśl o budowie Królikarni z zamiarem od-sprzedania gotowego obiektu właśnie Stanisławowi Augustowi. Do takiej transakcji jednak nigdy nie doszło. Thomatis przez jakiś czas prowadził w Królikarni elegancką restaurację. Kuchnia restauracji mieściła się w sąsiadującym z pałacykiem pawilonie, wzniesionym wcześniej, a posiadającym bryłę wzorowaną na rzymskim grobowcu Cecylii Metelli. Oba obiekty łączył podziemny korytarz zapewniający bezkolizyjną dostawę potraw na stoły.
Po pożarze w roku 1879 wnętrza były częściowo zrekonstruowane przez Józefa Hussa. W czasie II wojny światowej Królikarnia została zniszczona.Pałacyk odbudowano w latach 1954-64 według projektu Jana Bieńkowskiego.
Obecnie mieści się tu muzeum Xawerego Dunikowskiego, otwarte w dniu 26 stycznia 1965, w pierwszą rocznicę śmierci artysty. Muzeum stanowiące oddział Muzeum Narodowego posiada zbiór rzeźb, obrazów i rysunków Dunikowskiego liczący ponad 1000 pozycji,stale uzupełniany. Podstawę zbioru stanowi dar artysty złożony narodowi w roku 1948, powiększony później zapisem testamentowym.