WISŁA Zameczek Prezydenta RP

Obiekt noszący nazwę Zameczku Prezydenta RP został tak nazwany na pamiątkę starszej budowli, która znajdowała się wcześniej prawie na tym samym miejscu.  Beskid Śląski, w którym położona jest Wisła, po śmierci Elżbiety Lukrecji i wygaśnięciu rodu Piastów cieszyńskich, co nastąpiło w roku 1653, przeszedł we władanie Habsburgów. Dom myśliwski, zwany Zameczkiem, zbudowano w roku 1907 z inicjatywy arcyksięcia Ferdynanda. Był to drewniany budynek w stylu alpejskim ozdobiony koronką wycinanych „laubzegą” detali. Mieścił on wewnątrz 30 pokoi wyposażonych w meble i sprzęty /kołowrotki, kolebki, koła od wozów/ zakupione od miejscowych górali. W Zameczku arcyksięstwo Ferdynand i Izabela przebywali 3 razy w roku. Gościli tu także: cesarz Wilhelm II z generałem Hindenburgiem oraz ostatni cesarz Austro-Węgier Karol II z  generałem Hötzendorfem. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Zameczek przeszedł na własność Ministerstwa Rolnictwa. W listopadzie roku 1927, z inicjatywy śląskiego wojewody Michała Grażyńskiego, Śląska Rada Wojewódzka podjęła uchwałę o odnowieniu Zameczku i przystosowaniu go na rezydencję wypoczynkową Prezydenta Rzeczypopspolitej. Ignacy Mościcki miał przyjechać tu na wypoczynek w dniu 15 stycznia 1928. Niestety, w nocy z 23 na 24 grudnia w budynku wybuchł pożar i w ciągu kilku godzin strawił go doszczętnie.
Władze Śląska niezwłocznie podjęły decyzję o odbudowie obiektu, a ściślej o budowie zupełnie nowej rezydencji. Początkowo zamierzano rozpisać konkurs na sporządzenie projektu, ostatecznie jego wykonanie powierzone zostało profesorowi Adolfowi Szyszko – Bohuszowi. Profesor projekt opracował bezpłatnie i latem 1928 przekazał do realizacji. Roboty budowlane rozpoczęto 1 czerwca 1929 roku.
Nowy obiekt zbudowany z betonu i cegły był doskonałym przykładem architektury modernistycznej. Świetnie wkomponowany w teren nie usiłował jednak nawiązywać ani do architektury góralskiej ani alpejskiej. Nakryty płaskimi da-chami, z dużymi płaszczyznami przeszkleń, sprawiał wrażenie monumentalne, będąc też, w jakimś sensie, próbą przetransponowania pewnych elementów historycznej rezydencji /nazwa „Zameczek” obligowała do tego/ na język architektury modernizmu. Niezwykle starannie dopracowany został /projektowo a potem wykonawczo/ detal architektoniczny z miejscowego tj. śląskiego piaskowca, drewna i metalu. W kratach i portalach wykorzystywano motyw śląskiego orła.
Bardzo szybko / już na wiosnę 1931 roku/ zorientowano się, że płaskie dachy nie najlepiej spisują się w beskidzkim klimacie. Pojawiły się liczne przecieki a wykonanie dodatkowych izolacji nie przyniosło oczekiwanych skutków. Zdecydowano więc /niestety z ogromnym uszczerbkiem dla modernistycznej architektury/ wykonać nad obiektem strome dachy i w takim kształcie obiekt dotrwał do dzisiaj.
W uzupełnieniu rysu historycznego Zameczku warto przytoczyć listę jego gości i użytkowników. Prezydent RP bywał tu dwa razy w roku. Prócz niego gościli w obiekcie ludzie ze świata polityki i kultury między innymi książę Kentu i Jan Kiepura. W czasach okupacji Zameczkiem dysponował miejscowy Gauleiter. Po wojnie, nowy właściciel czyli Urząd Rady Ministrów urządził tu najpierw ośrodek odosobnienia dla polityków odsuniętych od władzy a potem ośrodek wypoczynku dla sprawujących władzę w PRL. Od roku 1981 Zameczek użytkują górnicy.