025. LONDON WESTMINSTER. PAŁAC WESTMINSTERSKI. Statua Cromwella na dziedzińcu przy Westminster Hall

LONDON WESTMINSTER. PAŁAC WESTMINSTERSKI. Statua Cromwella na dziedzińcu przy Westminster Hall

The Houses of Parliament jest oficjalną nazwą budynków brytyjskiego parlamentu. Jako oboczność występują też określenia: „The Palace of Westminster”  a czasem  Nowy Pałac, by uhonorować pamięć pierwszego Pałacu, z którego (na skutek pożaru z roku 1834) dziś zachowały się tylko nieliczne relikty  w dodatku noszące ślady wprowadzanych przeróbek, bowiem zanim pierwszy pałac spłonął, już powszechnie uważano, że jego przydatność na siedzibę parlamentu jest raczej wątpliwa. Ale też wydaje się oczywistym, że gdyby nie było w tym miejscu starego Pałacu, nowy zapewne otrzymałby zupełnie inną lokalizację. Zatem koniecznym jest zacząć od historii „Starego” Pałacu. W czasach Edwarda  Wyznawcy, na obszarze Londynu jedynym zamieszkałym terenem  oprócz City był Westminster, gdzie już stał klasztor czyli  „west monastery” od którego zresztą wywodzi się nazwa Westminsteru. Królowi Edwardowi miejsce, na południowym brzegu Tamizy  to wydało się odpowiednie yakże na wybudowanie swojej rezydencji. Tak powstał pierwszy Pałac Westminsterski. Faktycznie to jednak dopiero jego następca, Wilhelm Zdobywca w roku 1066 koronował się w kościele westminsterskiego opactwa i w starym (ale wówczas jeszcze całkiem nowym !)  pałacu ulokował swój dwór. Wilhelm II zbudował słynny Westminster Hall, największą tego typu budowlę w Europie, uzupełnioną w roku 1099. W roku 1394 Król Ryszard II powierzył architektowi Henry’emu Yevele prace przy tworzeniu dachu budowli. Więźba dachowa, wykonana z dębowego drewna, niczym od dołu nie osłonięta oprócz normalnej, konstrukcyjnej roli stanowiła też wspaniałą strukturę dekorującą wnętrze – zarówno swą przestrzenną forma jak i i już nie ciesielską ale snycerską niemal co do kunsztowności dekoracją poszczególnych jej elementów. Przez pięć stuleci Hall wykorzystywany był głównie przez Królewski Sąd (King,s Courts of Law) . Była to także królewska rezydencja w której obradował także Parlament, aż do czasów Henryka VIII, który w roku 1612 przeniósł się do Whitehall i Pałacu św. Jakuba. W roku 1550 westminsterska Kaplica Św. Stefana stała się stałą siedzibą obrad Izby Gmin, podczas gdy Izba Lordów zajmowała tak zwany White Chaber. Aż nadszedł tragiczny dzień 16 października 1834, tylko „Westminster Hall, The Cloisters, the Crypt and the Jewel Tower” ocalały. Gigantyczny pożar zgromadził wielki tłum gapiów. Był też na miejscu wielki angielski malarz William Turner ze swym szkicownikiem, dzięki czemu powstał ikonograficzny przekaz tego wydarzenia.